Fly4free.pl

Skała jak skała, wg mnie szału nie ma :P , pstrykam fotki i idę do auta, potrzebuję pobyć trochę sama, grzeję się na słonku i uzupełniam dziennik relacji.

Trójca wraca z sesji foto i kolejnym punktem na dziś jest Cape Du Couedic-całkiem ładne miejsce, z latarnią morską,





skalistym wybrzeżem i…fokami na wolności, którymi Adam z Gosią są zauroczeni :) .

























Zdjęcie z cyklu: ile jest fok na zdjęciu? :D









W oczekiwaniu na Nich ja przebieram nogami, bo chciałam zawitać do Pardana Wildlife Park, w którym wraz z ekipą Kobiety na krańcu świata gościła Martyna W. :)





Docieramy do Parndany na godzinę przed jej zamknięciem, idę sama a pozostali jadą na plażę w Stokes Bay.
Umawiam się, że Adam po mnie przyjedzie za 2h. Włóczę się po Parndanie, nie jest to duży obszar, dwa spore wybiegi z kangurami i walabiami, dwie zagrody z koalami-w sumie jest ich 5 osobników.













Można z opiekunem wejść i pogłaskać koalę. Trzymanie na rękach to wydatek 20$, na który się nie decyduję. W dodatku w tym mocnym słońcu źle ustawiłam program w aparacie i te moje zdjęcia z nie miśkiem się ponakładały :cry: .













Jest też kangur a właściwie walabia albinos i taka sytuacja: początkowo inne walabie nie pozwalały mu jeść nasionek z mojej ręki, prychały na niego i odpędzały go :cry: , dopiero po dłuższej chwili dopuściły go do jedzenia :roll: .

















Karmię kangury i zapominam o bożym świecie :mrgreen: a tu już dobrze po g.17, idę do łazienki by umyć ręce po tym karmieniu i w parku nie widzę żywego ducha, ani innych turystów ani nikogo z obsługi :o .
Sklep przez który się wychodzi zamknięty na głucho, no nic trzeba będzie przeskoczyć niewysoki płot ale w ostatniej chwili dostrzegam jego koniec w krzakach przez które się przeciskam. Tak się potem zastanawiałam jak się to ma ich "safety first" do takiej sytuacji, przecież teoretycznie taki zbłąkany turysta mógłby na przykład zasłabnąć i nawet nikt by o tym nie wiedział :?: .

Idę przed bramę wjazdową i by sobie umilić 45 min. oczekiwania na na Adama z czytnikiem w ręce moszczę się na drewnianym ogrodzeniu w słońcu, które mimo późnego popołudnia nadal fajnie grzeje 8-) .
Co jakiś czas przejeżdża jakieś auto, niektórzy mi machają :D . W końcu przyjeżdża nasz camper, Adam zaprasza mnie za kierownicę, jedziemy jeszcze do sklepu po piwo i na plażę gdzie czekają na nas Gosia z Natalią.

W barze pytamy o nocleg na campingu ale jako, że przy piątku mają tam duży ruch umawiamy się, że wrócimy później. Wejście na plażę w tym miejscu jest niesamowite – prowadzi wąską dróżką między wielkimi i ciasnymi skałami, które całkowicie ją zasłaniają:
https://goo.gl/maps/afpabzDRNQA2





Plaża całkiem spora w zatoce z dodatkową mniejszą zatoczką.





Kilka rodzin z dziećmi akurat się zbiera do wyjścia, moi współtowarzysze też się na chwilę oddalili do auta i okazuje się, że jestem całkiem sama, cudowne uczucie, cała plaża, zatoka tylko dla mnie, nie szkodzi, że to tylko na chwilę ale wrażenie niezapomniane 8-) .





Atrakcją była dla nas wizyta pelikana, który sobie przyleciał i pływał po tej małej zatoczce.





Jako, że wieje i robi się coraz chłodniej to wracamy do auta, oczywiście moja wrodzona zgrabność powoduje, że przy wyjściu zdrowo huknęłam się w łepetynę :lol: , na szczęście obyło się bez rozlewu krwi. Nie wiem jak osoby większej postury tam przechodzą, bo w pewnym momencie trzeba iść bokiem :D .

Tradycyjnie Adam robi kolację na stanowisku do bbq a ja z Natalią idziemy obadać ten camping. Ku naszemu zdziwieniu okazuje się, że w sumie trudno to campingiem nazwać, bo nie mają ani stanowisk z prądem-zwykłe klepisko a toaleta to jest ta przed ogrodzeniem czyli ogólnodostępna
https://goo.gl/maps/R3iqjhVHTnE2
czyli w sumie dobrze się stało, że pani z baru była zajęta i nie zdążyliśmy za ten camping zapłacić :D , będziemy nocować na tym parkingu gdzie stoimy, zakazu overnightingu nie ma więc wszystko gra.

Kolacja przepyszna i dzisiaj mamy widok na ocean i kicające nieopodal kangury,





do tego jeszcze cudowny zachód słońca :)





a my w końcu pijemy noworocznego szampana :P - lepiej późno niż wcale.






Przed snem, w całkowitych ciemnościach i przy fantastycznie rozgwieżdżonym niebie (istny raj dla astronoma amatora :!: ) idziemy jeszcze do Wc, wychodząc z przybytku Natalia zauważa jakieś zwierzątko, początkowo myślałyśmy, że to opos ale gdy podeszłyśmy bliżej okazuje się, że to…koala. Siedzi pod rachitycznym eukaliptusem taki nieborak na ziemi, zwinięty w kulkę tak jak one to mają w zwyczaju i…śpi.
To był młody nie-misiek sądząc po niezbyt dużym rozmiarze kulki. Mało się nie poryczałam, że się zgubił, poza tym koale bardzo rzadko schodzą z drzew, bałam się, że coś mu jest albo żeby go jakieś inne większe zwierzę nie pogoniło :( . Po pół godzinie już go nie było, pewnie skończył drzemkę i poszedł dalej ;) .

Nasza dzisiejsza trasa:






CDN9 styczeń-dzień 20

Pobudka o 8.30, zbieramy się i bez śniadania jedziemy do Penneshaw na prom, bo nasza przygoda na KI dobiega końca niestety :( .













Pogoda dużo lepsza, jeszcze cieplej niż w ostatnie dni, nawet wiatr jakby mniejszy. Idę do terminala po nasze karty pokładowe, szybki boarding i nasz camper znów musiał wjechać tyłem ale tym razem Adamowi to poszło ekspresowo- wszak praktyka czyni mistrza :) .





Ten rejs jest dużo spokojniejszy , buja minimalnie, choć chodzenie po promie to nadal wyczyn pijanego. Adam wcześniej zrobił rozeznanie i pokazał mi z którego miejsca mogę bezpiecznie wyrzucić list w butelce, co zostało udokumentowane w postaci zdjęcia.





I tym sposobem moje małe marzenie o wysłaniu listu w butelce spełniło się na australijskich wodach :) . Moi kompani śmiali się ze mnie, że zamiast odpowiedzi na ten mój list dostanę mandat za zaśmiecanie oceanu :D .
W Cape Jervis pogoda też dużo lepsza niż 3 dni temu, piękne słońce i ciepło, czyżby lato? 8-)
Przy nabrzeżu parkujemy auto i nieśpiesznie jemy śniadanie w cudownych okolicznościach przyrody z widokiem na ocean, bezcenne :P .
https://goo.gl/maps/DJ63scgSy5s






Komu w drogę temu camper :lol: , jedziemy do Adelajdy, naszym celem jest ZOO gdzie mają leniwce, które są jednym z ulubionych zwierząt Gosi, choć ostatnio właściwie to wombaty zdetronizowały leniwce.





Po drodze usiłuję zorganizować jakiś nocleg na campingu, niestety mimo kilku telefonów nadal nie mamy gdzie spać a właściwie nie tyle spać co gdzie się umyć :cry: .
Wszystko zajęte, z pomocą przychodzi mi moja koleżanka z pracy, która dwa lata temu wyemigrowała właśnie do Adelajdy.
Ewa nie dość, że mi podsyła namiary na kolejne campingi to na koniec proponuje, że możemy skorzystać z ich łazienki :) . Super! Jesteśmy uratowani!

Ale najpierw Zoo, przyznam, że pokładałam w nim duże nadzieje, że leniwce, że pandy wielkie, że w sumie drogi wstęp to może będzie ŁAŁ a tu …porażka :evil: .
Dotarliśmy na godzinę przed zamknięciem, upał- słońce praży jak oszalałe co dla nas wymarzniętych i nie rozpieszczanych pogodą to niemal szok termiczny :? , pytam w kasie do której godziny można chodzić po zoo- do g.17 (czasem jest tak, że wpuszczają np. do 16.30. ale nie wypraszają o 17 tylko później)- trudno, w końcu do środka wchodzimy we trzy, Adam zostaje przy aucie.

Pandy wielkie są dwie ale można je oglądać tylko przez szybę, co powoduje, że zdjęcia wychodzą marne albo wcale.









Koala jest aż jeden, kangury może ze 2, foka jedna, boksy małe i ciasne, wiele zwierząt schowało się w norach, jamach czy pawilonach przed upałem. Leniwiec jest w pawilonie po ciemku, wisi taki kołtun i nie widać mu mordki :cry: .





Król Julian na posterunku :lol:
















Załamka totalna tym zoo :oops: , niestety jest to nasz numer jeden na liście najsłabszych atrakcji.
Odradzam to miejsce, szkoda czasu i pieniędzy.
Natomiast wyjaśniła się zagadka dlaczego takie przybytki jak zoo w środku lata :D , w weekend są czynne tylko do g.17. Otóż w części restauracyjnej były przyszykowane stoliki dla gości weselnych, którzy radośnie tuptają przed głównym wejściem.

Wracamy do Adama, który w międzyczasie przygotował dla nas arbuza, skonane upałem pochłaniamy go niemal na wyścigi :D .
Dzwonię do Ewy i informuję, że ruszamy spod zoo więc za niedługo jeśli nie pobłądzimy dojedziemy do nich. Po drodze oglądamy Adelajdę na glonojada jak mawia Adam.