Fly4free.pl

Sztuka "Ameryka" w wielu odsłonach
aktorzy: ona (ara), on (repman) i dwa podręczne bagaże
miejsce: kontynent południowoamerykański z elementami północno-, środkowo- i południowoeuropejskimi
czas trwania: 07-29.11
przerwy: nie przewidziano, pełen speed
bilety: wstęp wolny - zapraszamy!

Prolog
Dawno dawno temu użytkownikowi ara zamarzyło się, aby najbliższą rocznicę urodzin spędzić w miejscu, które zostanie w pamięci na długo - takie miejsce na miarę okrągłej trzydziestej rocznicy :D Jak na babską wyobraźnię przystało - pomysłów było dużo: Tajlandia, Maroko, Norwegia, Japonia, Malediwy, Kanada, Bałkany i inne światowe kierunki. Z pomocą jak zawsze w takich dylematach przyszło f4f i wrzutka na Amerykę Południową z Madrytu za 250e. Po szybkim telefonie użytkownika ara do użytkownika repman i równie szybkiej weryfikacji planów urlopowo - urodzinowych na druga część roku oraz uporaniu się mentalnie metodą na udo (albo się udo albo się nie udo) z dylematami związanymi z dolotem do Madrytu, dotarciem do Chile, brakiem znajomości języka, niewielkim budżetem itp. podjęta została decyzja - lecimy!

25.06
duuużo dni do wyjazdu...
Kupione loty z Madrytu do Rio, powrót z Santiago - oprócz dolotu i powrotu z Madrytu trzeba jakoś ogarnąć przemieszczenie się z Brazylii do Chile. Możliwości jest wiele - pierwsza wspólna myśl - przez Argentynę! Tak - Argentyna jest piękna - są cudowne wodospady Iguacu, jest boskie Buenos, jest kolonialna Salta, jest Mendoza ze swoimi winnicami, argentyńskie tango, któremu na kursie tańca zbyt mało czasu poświęciliśmy i można by to nadrobić w warunkach "live", Andy, Patagonia i w ogóle masa ciekawych miejsc i rzeczy do zobaczenia i spróbowania.

15.09
o jakieś 80 dni mniej do wyjazdu...
W miarę zdobywania nowych informacji o Argentynie, rośnie w głowie także potrzebny na wyjazd budżet a jako, że budżet standardowo ograniczony to zrezygnowaliśmy z przejazdu przez Argentynę, zostawiamy ją sobie na kolejny trip - może motocyklowy :) Zatem...
ara: może jednak przez Boliwię?

07.10
o kolejne 22 dni mniej do wyjazdu...
repman: ja chcę na Machu Picchu!

19.10
18 dni do wyjazdu...
Po wielu tygodniach i pewnie kilkuset godzinach rozmyślania nad trasą, czytania blogów, relacji, szukania lotów, sprawdzania kosztów busów, godzin odjazdów, przyjazdów, oglądania atrakcji, szukania informacji o szczepionkach, jedzeniu, bezpieczeństwie, walutach:
zarys trasy ustalony, loty dokupione, brakuje tylko jeden - powrotny z Londynu, ceny póki co takie sobie więc czekam - może spadną a może przepłacę :P

Trasa powietrzna wygląda następująco:

07.11 SXF - PMI - MAD
08.11 MAD - GRU - GIG
09.11 SDU - VCP
10.11 VCP - CAC
12.11 IGU - CGB
12.11 CGB - PVH
12.11 PVH - RBR
26.11 SCL - GRU - MAD
27.11 MAD - LTN
29.11 LTN - POZ*

*A teraz przekład na język polski, tzw. legenda:

W sobotę 07.11 udajemy się z krainy podziemnej pomarańczy... stop - miało być po polsku - udajemy się z Poznania do Berlina ;) Możliwe, że w tym celu wybierzemy się dzień wcześniej do Zielonej G., skąd ktoś z rodziny podrzuci nas na lotnisko - oczywiście ta opcja dla budżetowego turysty wydaje się być najlepsza :D
Z Berlina lecimy na Majorkę - bynajmniej nie po to, żeby katedrę w Palmie ponownie zobaczyć, bo tak nam się spodobała ale wspaniałomyślnie tnąc koszty przesiadamy się tam na lot do Madrytu, gdzie po nocnej regeneracji na lotnisku stawimy się wypoczęci i uśmiechnięci na nasz 11-godzinny lot do Sao Paulo i dalej do Rio.

Oczami wyobraźni przenosimy się do Rio. Wsiadamy w niebieski bus czerwonej linii albo na odwrót i jedziemy do naszego hosta - Jose. Nie zapominajcie o wyobraźni - noclegu jeszcze nie mamy ale tak mniej więcej powinno to wyglądać.
Dzień kolejny to podbój Rio - Corcovado i Pao de Acuar, koniecznie w tej kolejności tak, żeby na Głowie zameldować się na zachód słońca - ponoć tego dnia nastąpi on o 17.40. Jak dobrze, że już po zmianie czasu! :) Ta godzina spadła nam z nieba, bo o 21.59 lecimy z oddalonego o 8 km Santos Dumont do Viracopos, gdzie kolejny raz mamy okazję przespać się w ulubionych okolicznościach - lotniskowych.

Poranek dnia kolejnego - wypoczęci i uśmiechnięci stawiamy się na 2-godzinny lot do Cascavel, skąd do wodospadów Iguazu mamy 150 km. Phi, co to dla nas... komu znane są realia dystansowe w Brazylii ten wie, że taki dsystans to żaden dystans - ogarniemy to busem lub stopem - w zależności co szybciej złapiemy ;)
Jesteśmy zatem w Iguazu. Pierwszy dzień, albo to co z niego zostanie po przyjeździe z Cascavel poświęcamy na brazylijską część wodospadów, kolejnego dnia jedziemy na stronę argentyńską. Wieczór poświęcamy na zgranie 5 tysięcy zdjęć z wodospadów i zrobienie miejsca na karcie na kolejne. Zaraz... przecież nasz tablet nie ma wejścia na kartę - ara w myślach wścieka się na dzień, w którym repman dokonał zakupu tabletu oraz każdy kolejny, w którym mógł a go nie sprzedał. Nic to jednak, zmieniamy po prostu kartę, zdjęcia zgramy standardowo po powrocie.

Dzień kolejny to dzień pod znakiem lotów i modlitw aby wszystko odbyło się planowo. Rano lecimy z Iguazu do Cuiaby, stamtąd do Porto Velho - parogodzinny wypad na miasto i powrót na wieczorny lot do Rio Branco. Tu śpimy jak ludzie - w normalnym ibisie choć oczywiście w promocyjnej cenie, tak żeby spanie na lotnisku opłacało się tylko trochę bardziej... Szkoda tylko że z samego rana trzeba gnać ponad pińcet kilometrów, nie wiemy jeszcze jak i czym, ale mamy nadzieję, że komunikacja brazylijsko - peruwiańska nas nie zawiedzie.
Z Rio Branco uderzamy najpierw do granicy z Peru - Assis/Inapari, stamtąd do Puerto Maldonaldo. Na pokonanie tej trasy (574km) mamy jakieś 12h, tak żeby zdążyć na wieczornego busa do Cuzco. Forum LP daje szansę na powodzenie tej misji. Przedstawiciele forum f4f potwierdzą te doniesienia 13.11. Bilety na busa zakupione, w różnych rzędach bo promocyjne miejsca były rozrzucone po autobusie. Wszak budżetowy turysta nie zapłaci za bilet więcej skoro może mniej tylko dlatego, żeby siedzieć koło swojej połówki :P To przecież wciąż ten sam autobus! Ostatecznie, mając w pamięci fakt nieodpowiedniego doboru tabletu i braku możliwości zgrania zdjęć, można pod pozorem tradycyjnego focha wyjść z założenia, że dobrze nam zrobi te 10h w osobnych rzędach ;)

19.10
17 dni do wyjazdu...
Planowania ciąg dalszy. Szczęśliwie udaje nam się zdążyć na nocny bus do Cuzco z, mam nadzieję, wypaśnym rozkładanym fotelem, co by trochę zrekompensować sobie trudy dotarcia na owy bus. Rano meldujemy się w Cuzco, gdzie najpierw łapiemy jeden pojazd do Santa Marii, potem kolejny do Santa Teresy i jeszcze kolejny do już nie świętej ale do zwykłej hydroelektrowni. Następnie udajemy się z buta do Aguas Calientes, skąd tylko jedna noc i 150 zł dzieli nas od przekroczenia bramy do miasta Inków!
Rezerwujemy sobie cały dzień na ten rejon oraz kolejny na ponowne dotarcie szlakiem wszystkich świętych do Cuzco. Bedąc tu dwa dni wcześniej orientujemy się w możliwościach dotarcia do Kanionu Colca. Kondor jest ptakiem ciekawym i dużym i ponoć warto go zobaczyć ;)
Później jak przez mgłę widzę zdobywanie kanionu, skąd mogłaby nastąpić teleportacja na boliwijski salar a stamtąd do San Pedro de Atacama w Chile ale jak znam życie i to przyjdzie nam zaplanować od A do Z.
Zabieramy się zatem za planowanie a o efektach poinformujemy niebawem.

W tym miejscu zasadnym wydaje się postawienie pytania: czy nie można było kupić lotu z Iguazu do Cuzco. Oczywiście można było, ale tak jak człowiek nie rodzi się z umiejętnością chodzenia i czytania tak kupując loty do Ameryki nie mieliśmy w głowie odpowiedzi na pytania: skąd, dokąd, za ile, kiedy, po co i jak ;) Druga sprawa to koszty. Nie jest to nasz pierwszy wyjazd w tym roku, budżet mocno okrojony więc próbujemy ten wypad ogarnąć najtaniej jak damy radę a przy okazji odwiedzić fajne miejsca. Możliwe, że jakąś część podróży pokonamy jeszcze drogą lotniczą, ale ostro musimy dopracować tę część wyjazdu.

W kolejnym akcie druga część prologu, po którym nastąpi sztuka właściwa. Bądźcie z nami, zapraszamy już wkrótce!09.11 poniedziałek, dzień 3
Zemsta kantoru
Trasa: Rio: Corcovado - Głowa Cukru - Rio (SDU) - Sao Paulo (VCP)

W planach Corcovado i Pão de Açúcar, szybki powrót do hotelu a potem lot do VCP. No i kantor, koniecznie kantor! Po wczorajszym wieczornym spacerze nabraliśmy trochę pewności w poruszaniu się po mieście. I dobrze, bo mamy co chodzić ;) Po śniadaniu i wrzuceniu bagaży do skrytki wychodzimy na miasto. Nawigacja wyznaczyła nam trasę w pobliże Corcovado. Jak się później okazało było to naciągane pobliże.








Spacer do kas zajął nam łącznie jakieś 3 godziny. Wspinając się pod górę powietrze coraz bardziej przypomina mleko, w dole mało co widać a i Chrystusa nigdzie nie widać. Mijamy budkę strażników, mówią, że zła pogoda... tyle to i sami widzimy :P Po drodze zatrzymuje się samochód, odradzają nam dalsze wchodzenie, mówią, że totalnie nic nie widać ze szczytu i żebyśmy wrócili jutro. Ups, no nie da rady, wieczorem już się żegnamy z Rio, decydujemy się więc przeprowadzić atak na szczyt ;) Docieramy do kas, ludzi prawie wcale, miły pan w kasie odradza wjazd, pokazuje nam ekran z obrazem z kamery - totalny white screen :P Krótka narada i decyzja - kupujemy bilety (25 brl/os), niemożliwe przecież, żeby ponad 30-metrowego Chrystusa nie było widać ;) No i momentami faktycznie nie było :P Mgła nachodziła, trochę się przerzedzała i znowu nachodziła.




Czekamy jednak wytrwale i po jakimś czasie dostajemy nagrodę - mgła się rozrzedza nie tylko na tyle, że widać Chrystusa ale zaczyna być widoczne wybrzeże i Głowa Cukru hurrrraaaa!












Robimy fotki, podziwiamy widoki i zjeżdżamy w dół, czeka nas długa droga powrotna, trochę ją modyfikujemy tak, aby przemieszczać się w stronę Głowy Cukru.




Po drodze łapiemy stopa, miła dziewczyna podrzuca nas kawałek, potwierdza, że w okolicy jest kantor. Super! Odnajdujemy go z pomocą miłej Brazylijki, próbujemy wymienić dolary.
Sprzedawca: niestety nie ma pieniędzy
My: :shock: jak to nie ma? jesteśmy w kantorze?
Sprzedawca: tak, ale nie ma pieniędzy.
My: może masz jakieś pieniądze w portfelu? chociaż z 10 dolarów nam wymień.
Sprzedawca: niestety nie mam.
My: <wtf??> czy jest tu jakiś inny kantor w okolicy?
Sprzedawca: na Copacabanie.
:o Ok, i tak idziemy w tamten rejon, coś znajdziemy po drodze. Mijamy market, zaopatrujemy się w ciepłe kurczaki i napoje, płacimy kartą i kontynuujemy nasz spacer po mieście.




Na jednej ze stacji paliw udaje nam się połączyć z netem i przerzucić środki na konto walutowe. Wypłacimy kasę z karty i nie trzeba będzie się martwić o kantor. Próbujemy wypłacić, bankomat chce prowizje 20 brl, znajdziemy bez prowizji. Yhy... :P Kontynuujemy nasz spacer, jesteśmy już tak blisko Głowy, że porzucamy myśl o podjechaniu busem, która towarzyszyła nam od Corcovado ;) Znajdujemy kasy, płacimy kartą (70 brl/os) i po chwili ładujemy się do wagonika kolejki. Widoki obłędne, na Głowie mamy zamiar zostać do zachodu, niestety pojawia się mgła i zaczyna się znowu chmurzyć a do pełnego zachodu mamy pewnie z 2 h, przed 18 decydujemy się więc na zjazd i powrót do hotelu, gdzie o 19 zapowiedzieliśmy odbiór bagaży. Nie zapominamy o kantorze albo bankomacie!
















Idziemy w stronę Santa Teresa. Jest bankomat huraaaa! Ale co?! Jak to karta invalido? Dobra, sprawdzimy w kolejnym. Już nie zwracamy uwagi na prowizję, próbujemy w pięciu bankomatach jednak za każdym razem brak powodzenia. Co jest nie tak? Czasu coraz mniej, niedługo 19, łapiemy taksę. Pytamy o kantor - jest na Copacabanie. Siet, to w odwrotną stronę do tej, w którą idziemy ale innego wyjścia nie mamy. O 21.59 mamy lot, trzeba się spieszyć. Jedziemy taksą, po drodze widzimy Copacabanę, punkt nadprogramowy, kiedyś tu wrócimy na dłużej :) Podjeżdżamy pod kantor, roleta spuszczona - kantor zamknięty! Aaaaaa, teraz to już nam się gorąco zrobiło. Podchodzimy, widzimy klucz w drzwiach czyli ktoś musi być, poruszenie w okolicy - szukamy sprzedawcy,‎ w pobliskim sklepie nas uspokajają - sprzedawca zaraz przyjdzie :) Jest, uff, mamy reale! Po 24 h pobytu udaje nam się wymienić kasę ;) Jedziemy do hotelu po bagaże, krótkie poszukiwania bileciku do odbioru bagażu i pakujemy się z powrotem do naszego wehikułu. Docieramy na lotnisko, udało się, plan dnia zrealizowany!
Lot mija szybko, jak na godzinny lot przystało, robimy rundkę po lotnisku w celu znalezienia odpowiedniego miejsca na nocleg, wybór pada na schowek pod schodami na wózki inwalidzkie :)
Rano czeka nas lot do Cascavel, w statystykach 96% anulacji, nie mamy planu awaryjnego pozostaje więc modlić się, aby lot się odbył.
Repman zasypia snem kamiennym zaraz po położeniu głowy na podłodze, ara meczy się - gorąco mimo krótkich spodenek i koszulki, duszno, tną komary. Można by się nakryć śpiworem po uszy ale grozi to ugotowaniem się. Ara z podziwem patrzy na repmana: koszulka, kurtka, krótkie spodenki, długie spodnie, śpiwór naciągnięty na głowę :shock: W końcu zasypia i ara, ślady po komarach będą jeszcze dokuczać przez dobre kilka dni ale noc zaliczona.

‎10.11 wtorek, dzień 4
Cataratas!
Trasa: Sao Paulo (VCP) - Cascavel (CAC) - Foz do Iguaçu - Wodospady Iguaçu

Poranek pod znakiem szybkiego sprawdzania statusu lotu - "on time" i od razu w niepamięć poszły trudy minionej nocy a na naszych twarzach zagościł prawdziwy banan, o taki - :D Uśmiech trochę się zmniejszył po sprawdzeniu pogody na najbliższe dwa dni w Iguaçu - pochmurno i burze z piorunami... :cry:
Przed nami dwugodzinny lot do Cascavel. Na krótkich trasach krajowych Gol'em czy Azul'em możemy liczyć na darmowy napój oraz przekąskę, na ogół jakieś snacki. Na tym locie oferowali do wyboru jedną z czterech przekąsek - snacki, jabłko, babeczka albo żelki. Nie wiem czy to nasz urok osobisty, czy wręcz przeciwnie - odciśnięte na twarzy trudy nocy spowodowały, że dostaliśmy po komplecie przekąsek, po czym dostaliśmy je ponownie :P
Zbliża się czas lądowania, pilot nadaje jakiś komunikat, niestety tylko po portugalsku.
Ara: chyba zmieniamy lotnisko na IGU
Repman: <udaje, że słucha> yhy...
Stewardesa: nie wiem czy zrozumieliście co powiedział pilot?
My: niestety nie <nie znamy portugalskiego>
S: lotnisko w Cascavel jest zamknięte, będziemy lądowac w Foz do Iguaçu, to niedaleko.
My: oooo to świetnie <wybuch radości>, tam zmierzamy :lol:
S: naprawdę? To macie szczęście ;)
My: taaa, mamy dobry dzień :D
Pokręciliśmy się trochę nad Iguaçu po czym pilot nadał kolejny komunikat, zaczęliśmy już przeczuwać co może oznaczać. Stewardesa potwierdziła - wracamy do Cascavel :cry: No cóż, widocznie to, że lot w ogóle się odbył wyczerpało nasz limit farta na dziś ;) Z lekkim opóźnieniem lądujemy w CAC. Lotnisko maleńkie, do ostatniej chwili myśleliśmy, że będziemy lądować w polu, bo nigdzie pasa nie było widać ;)
Do miasta udaje nam się sprawnie złapać stopa. Miła para podrzuca nas na dworzec autobusowy, kupujemy bilety do Foz (36 brl/os) przy okazji upuszczając telefon i gubiąc kartę z częścią zdjęć, dlatego w relacji zabraknie m.in. zdjęć z naszych lotniskowych noclegów :evil: Do odjazdu mamy ok. pół godziny. Szybki obiad i zajmujemy wygodne miejsca w busie. Dwugodzinną drogę w większości przesypiamy. Koło 14 docieramy do Foz, szkoda nam czasu na kombinowanie dojazdu busami do hotelu, bierzemy więc taxi. Najbliższe dwie noce spędzamy ponownie z promocji MMT, tym razem w Royal Iguassu Hotel (13 USD/noc). Hotel fajnie położony - blisko lotniska w Foz, przy drodze prowadzącej na wodospady. Bezpośrednio przy drodze są przystanki autobusowe więc można tanio i wygodnie przemieszczać się na trasie: hotel - lotnisko - wodospady - miasto. Dopełniamy formalności w hotelu, zrzucamy bagaże i biegniemy na wodospady. Po drodze łapiemy stopa. Zatrzymuje się miły argentyński taksówkarz i podrzuca nas pod samo wejście do parku :) (wstęp 56 brl). Pogoda piękna, słońce grzeje, śladów burzy brak. Turystycznym busikiem jedziemy do szlaku na wodospady. Widoki oczywiście nieziemskie.




































Nie ma dzikich tłumów, jako że godziny już popołudniowe. Ciężko nam sobie wyobrazić co się czuje chodząc po stronie argentyńskiej, zapowiada się genialnie :) Szlakiem dochodzimy do Garganty, gdzie mokniemy całkowicie, wjeżdżamy jeszcze windą na górę, skąd także są świetne widoki, po czym kierujemy się na powrotny busik.












Niebo zaczyna się ściemniać, po chwili czuć pierwsze krople deszczu i momentalnie zaczyna się burza z taką ulewą i wichurą, że ponownie totalnie mokniemy w naszym turystycznym busiku bez okien a dodatkowo trzeba uważać na lecące z dużą prędkością gałęzie i liście. Oto nasza burza z piorunami z porannej prognozy :lol:
Po wyjściu z parku przesiadamy się na busa linii 120 jadącego przez lotnisko do miasta (3,2 brl/os). Jedziemy do samego końca, na terminal, gdzie w okolicy znajdujemy market Super Muffato z bufetem na wagę. Polecamy to miejsce. Najadamy się do syta za niecałe 20 brl, robimy zakupy w markecie i wracamy busem do hotelu. Jutro czeka nas wyprawa na wodospady po stronie argentyńskiej. Musimy opracować plan dotarcia iii wymiany pieniędzy, oby poszło to sprawniej niż w Rio... ;)

11.11 środa, dzień 5
Bilans zero
Trasa: Foz - Puerto Iguazú - Wodospady Iguazú - Foz

Po obfitym śniadaniu dowiadujemy się w recepcji, że obok hotelu w sklepie z pamiątkami jest kantor. Idziemy sprawdzić kurs. 13 ars za dolara. Ujdzie, chociaż na stronie w necie było 14, decydujemy się wymienić 50 usd a resztę po stronie argentyńskiej. Dostajemy 650 ars. Nie chce nam się jechać do miasta żeby dostać się do Argentyny, postanawiamy pójść pieszo do granicy. Po 45 minutach marszu z hotelu docieramy do przejścia granicznego w Brazylii. Dopełniamy formalności wyjazdowych i ruszamy dalej. Po paru minutach udaje nam się złapać stopa, jedziemy więc w towarzystwie miłego gościa przez granicę argentyńską, gdzie dostajemy pieczątki wjazdowe na 90 dni do drogi prowadzącej do wodospadów, zaraz na wjeździe do Puerto Iguazú. Pan nas jeszcze instruuje, gdzie mamy złapać busa.
Ara: jesteśmy na drodze do wodospadów, to po co jechać jeszcze do miasta? Jedzmy od razu na wodospady! 
Repman: no tak, możemy tu coś złapać, nie ma sensu się wracać do miasta. Po co właściwie mieliśmy tam jechać?
Do kantoru :P Ale chwilowo o tym nie pamiętamy :lol:
Podjeżdża taksówka, gość chce 100 ars za trasę na wodospady. Wsiadamy. Po chwili dosiada się dwójka Wenezuelczyków. Pytają czy nie chcemy z nimi wracać, żeby dzielić koszty taksy. Nie wiemy ile czasu nam zejdzie na wodospadach, wolimy się nie ograniczać. Zaczynamy podliczać wydatki: 
100 ars taksa
260 ars jeśli pamięć ary nie myli wejście na wodospady, co daje 520 ars na dwie osoby
30 ars zostaje na ewentualne wydatki i drogę powrotną - jakieś 10 zł - brawo my! :D








W parku spędzamy kilka dobrych godzin, widoki wspaniałe, nie pada ale jest pochmurno i co jakiś czas słychać w oddali burzę. Zastanawiamy się kiedy nas złapie. Profilaktycznie wzięliśmy ciuchy na zmianę ale mimo wszystko w burzy po tych metalowych kładkach nie chcielibyśmy śmigać ;)




Wodospady robią niesamowite wrażenie i to, że można podejść tak blisko, poczuć moc tej masy wody, która tu przepływa, świetne uczucie!
































Podczas spaceru w parku mijamy zwierzaki (np. powszechne tu coati) i różne zorganizowane grupy (grupę tygrysów, grupę Miguel, grupę 1112 i 6015), jako nieliczni idziemy bez plakietki, mogliśmy przyjechać jedną z nich ale nasz hotel chyba nie świadczy takich usług. Oferowali nam sam dojazd i powrót za 150 brl, ale nie z nami te numery :P  




Na koniec zostawiamy sobie podróż kolejką do Garganty, burzę słychać coraz bardziej, doszły też błyski na horyzoncie, czuć pierwsze spadające krople deszczu. Szczęśliwie i sucho udaje nam się dotrzeć na koniec platformy. Kilka fotek i z powrotem, łapiemy powrotna kolejkę i teraz już się może dziać, co chce. Plan zrealizowany :)








Opuszczamy teren parku, po drodze łapie nas lekki deszcz, idziemy w nadziei, że złapiemy coś za te nędzne 30 ars, które nam zostały... Po jakimś czasie zatrzymuje się taksa, my - poziom espagnol zero, kierowca - poziom english zero. Dogadać się ciężko, w ruch idzie kartka, długopis i pieniądze do zobrazowania naszych możliwości finansowych. Pan pisze na kartce 100 ars, my pokazujemy 30. Ok, stawka dograna, wręczamy panu pieniądze i jedziemy do Puerto Iguazú, gdzie po szybkim spacerku przez miasto i minięciu jednego nieczynnego kantoru trafiamy na dworzec autobusowy. Za 4 brl od głowy kupujemy bilety powrotne do Brazylii. Granica pierwsza - argentyńska - wychodzimy z busa, podbijamy paszporty, wsiadamy z powrotem. Granica druga - brazylijska - wysiadamy, pytamy czy bus na nas poczeka, nie poczeka, mamy łapać kolejnego. Idziemy podbić paszporty i karty wjazdowe. Czekamy na kolejnego busa, godzinę! Gdybyśmy wiedzieli, że tyle to potrwa, wrócilibyśmy na stopa, ale, że bilety już mieliśmy a i planów specjalnych na wieczór brak, posiedzieliśmy na przystanku i poobserwowaliśmy ruch graniczny. W końcu docieramy do miasta, gdzie wzorem dnia poprzedniego udajemy się do Super Muffato na obiad po czym wracamy do hotelu. 13.11 piątek, dzień 7
Maraton
Trasa: Rio Branco - Brasilea - Assis - Puerto Maldonaldo - Cuzco

Poprzedniego wieczoru w miarę sprawnie złapaliśmy stopa. Samochodem podróżowała przesympatyczna trzyosobowa ekipa - starsi państwo oraz chłopak w naszym wieku. Podrzucili nas pod same drzwi hotelu (Ibis Rio Branco), 15 km od lotniska... a mieliśmy już wizję marszu w ciemnościach ;) Przy okazji wymieniliśmy się sugestiami co do dotarcia do granicy i dalszej podroży do Peru. Hotel, najlepszy i najdroższy z dotychczasowych (89 brl), żal było opuszczać, jednak perspektywa przejazdu 570 km skutecznie wygania nas z łóżka skoro świt ;)




Idziemy wzdłuż drogi i łapiemy stopa, miejsce nienajlepsze, bo pobocze wąskie z ciągłą linią... Przechodzimy z dwa kilometry, dopiero 7 a upał już niesamowity. Zatrzymuje się samochód, miły gość podrzuca nas kilkanaście kilometrów na dworzec autobusów dalekobieżnych. Szybki reserch - bezpośredni autobus do Puerto Maldonaldo odjeżdża kolejnego dnia, bus do granicy o 12. Żadna z tych opcji nie wchodzi w grę, o 21 mamy busa z Puerto Maldonaldo do Cuzco. Negocjujemy z taksówkarzem. Proponuje cenę 200 brl za przejazd do granicy. Bus kosztuje połowę tego. Rezygnujemy i odchodzimy z zamiarem złapania kolejnego stopa. Gość nas goni, negocjujemy dalej‎ - my po angielsku, on po portugalsku. Ustalamy cenę 155 brl. Niesamowite, że mówiąc w różnych językach można jakoś jednak dogadać cenę i trasę ;) Dojeżdżamy do Brasilei, gdzie przejmuje nas kolejny taksówkarz. Przed 13 meldujemy się na granicy brazylijsko - peruwiańskiej, skąd sprawnie przesiadamy się do busa, który za 30 soli od głowy dostarczy nas do Puerto Maldonaldo. Docieramy tam na 17, 4 godziny w zapasie :) Jeszcze tylko uścisk dłoni od kierowcy busa i za 5 soli zostajemy przekazani kierowcy tuktuka, który podrzuca nas na terminal, pilnuje wymiany voucherów na bilety, pomaga w uiszczeniu opłaty za skorzystanie z terminala, ściska nam dłonie, wita w Peru i odjeżdża. Doprawdy poczuliśmy się jak wymagający specjalnej troski :P
Korzystając z zapasu czasu przystępujemy do składania zamówienia na obiad w pobliskim barze. Kasy standardowo deficyt, bo na granicy wymieniliśmy jedynie reale, które nam zostały, za co dostaliśmy 90 soli. Wspinamy się na szczyt naszych zdolności językowych i próbujemy ustalić co i za ile dostaniemy. Zamawiamy kurczaka a przynajmniej tak nam się wydawało do momentu, kiedy na stół wjechała zupa :lol:




Po zupie nastąpiło jednak danie właściwe z rzeczonym kurczakiem, całość dla dwóch osób 10 soli ;)




W międzyczasie zapoznajemy się z turystami, jak się okazało po krótkiej konwersacji - z turystami z Polski - pozdrawiamy Marcina, Ewelinę i Przemka!
Pozostały czas wykorzystujemy na wypłatę kasy z bankomatu, prysznic na dworcu i obserwacje lokalnej ludności. Podziw i grozę jednocześnie budzi Peruwiańczyk z dziwnym stworem w ręce - pasikonik w powiększeniu x100! O 21 wyjeżdżamy do Cuzco. Zajmujemy miejsca w busie. Pan z pasikonikiem trafia na miejsce obok ary :?




Repmanowi trafia się w towarzystwie Peruwianka, która niezrażona naszym brakiem znajomości języka zagadywała nas podczas oczekiwania na autobus. Zmęczenie całodzienną podrożą daje o sobie znać i mimo nadawanego filmu udaje nam się zasnąć... do czasu. Po ok. dwóch godzinach droga robi się mocno kręta - prawo, lewo, góra, doł, prawo lewo... i tak do samego rana. Ara źle znosi podróż, nie wiadomo czy przez niezliczone zakręty czy bardziej przez wysokość, do Cuzco wznosimy się na 3400 m a tabletki na chorobę wysokościowa jadą w luku bagażowym :roll: Trasa jest ciężka, ara kilkakrotnie ląduje w wc, na jednym z zakrętów z niego wypada, na szczęście zatrzymuje się na ostatnim rzędzie foteli :lol:14.11 sobota, dzień 8
Wysoko
Trasa: Cuzco

Przyjeżdżamy do Cuzco - koniec zakrętów, huraaaa! Tego dnia ara i repman długo będą do siebie dochodzić ze względu na trudy całonocnej podróży i niewyspania w połączeniu z wysokością, na jakiej położone jest miasto - prawie 3400 m.n.p.m. Zaczynamy poszukiwania zabookowanego hotelu. Pytamy kilku taksówkarzy, żaden nie kojarzy naszej miejscówki ani z nazwy ani co gorsza - z adresu :? To źle wróży. Jedna taksa zabiera nas na Plaza Armas, potem błądzimy w uliczkach Cuzco, pytając o drogę, cały czas bez efektu. Miły Peruwiańczyk pakuje nas do swojego auta, zabiera jako świadka jednego z przechodniów i podrzuca nas na komisariat policji - bingo! Policji udaje się ustalić gdzie jest nasz nocleg. W adresie zabrakło jednej ważnej informacji. Ładujemy się do kolejnej taksówki, która nie bez problemu, ale w końcu nas podwozi pod drzwi Residencial Panorama (15 USD/noc). Padamy na łóżko i budzimy się w południe. Robimy przegląd plecaków i oddajemy rzeczy do prania. Właściwie to jeszcze nie wiemy czy nie oddaliśmy ich np. na cele charytatywne albo do wyrzucenia, bo dogadać się nijak nie mogliśmy. Pani gospodyni ciuchy jednak wzięła, za dwa dni, kiedy wrócimy z wypadu na Machu Picchu, okaże się czy dostaniemy je z powrotem :lol: Wychodzimy na miasto w poszukiwaniu jakiejś jadłodajni. Nie ma z tym problemu. Po chwili siedzimy na targu San Pedro, gdzie jedzenie dostajemy wprost z gotujących się kotłów. Na ulicy też jest sporo możliwości żywienia się, można np. zakupić peruwiański przysmak - świnkę morską ;)








Zamawiamy sobie po jednym daniu - błąd, należało zamówić jedno na spółkę. Porcje są ogromne, nie jesteśmy w stanie‎ zjeść wszystkiego, nic dziwnego - każde z nas dostało po pół krowy na talerz :P








Dalsza cześć dnia upływa nam na leniwym spacerze po mieście, lepieniu plastelinowych ludzików z miejscową dziewczynką (pozwólcie, że nie będę nas kompromitować wstawianiem zdjęć naszych dzieł :lol:) i szybkim kursie fotografowania, za co dostajemy piękny uśmiech :D




oraz orientowaniu się w możliwościach dojazdu kolejnego dnia na Machu Picchu. Zastaje nas ulewa, ładujemy się więc do taksówki i uciekamy do naszej noclegowni.15.11 niedziela, dzień 9
Półmaraton
Trasa: Cuzco - Hydroelektrownia - Aguas Calientes
Dzień zaczynamy od pakowania, potem szybkie śniadanko, zostawiamy bagaż pod drzwiami przechowalni w nadziei, że ktoś go tam wspaniałomyślnie umieści i lecimy na miasto. Po drodze znajdujemy bankomat, gdzie wypłacamy sole i dolary. Plan jest taki, aby dotrzeć do Machu Picchu nie rujnując się przy tym z oszczędności ;)
Wchodzimy do napotkanej agencji. Cena 70 soli/os za dojazd do hydroelektrowni i powrót do Cuzco wydaje się być bardzo przyzwoita. Poprzedniego dnia najtaniej udało nam się znaleźć za 90 soli. Istnieje jeszcze opcja dojazdu na własną rękę z przesiadkami w Santa Maria i Santa Teresa ale kosztowo wyszłoby nam pewnie bardzo podobnie a nie sprawdziliśmy jak?, skąd? i o której? Przystajemy więc na propozycję agencji. Wymagało to kontaktu z kierowcą busa, zatrzymaniem go, zapakowaniem nas do taksówki i dowiezieniu na busa, który opuszczał już miasto. Siedmiogodzinna trasa w większości mocno zakręca a końcowe ok. 10 km to niemalże wertepy - brak utwardzonej nawierzchni oraz w większości niezabezpieczone zbocza urwiska. Trasa daje w kość ale widoki są przednie!